Lekë Gjoka-cikel poetik

Lekë Gjoka Writer Bio Lekë Gjoka ka lindur me 6 Prill 1970 në Kallmet të Lezhës, një nga fshatrat më të bukura në Shqiperinë e Veriut, me një gjelbërim të përhershëm, me ujëra të bollshëm, me njerëz punetorë e artdashësh. Këtë fshat e identifikojnë edhe me verën e tij të famshme "Kallmet", e të tjeret e indetifikojne me leksikografin e parë shqiptar, e patriotin e madh Frang Bardhi. Autori Lekë Gjoka në fillim të vitit 1991, duke mos duruar dot ofshamat e fundit të komunizmit, që kërkonin të merrnin, në varrin greminë që po binte, me qindra jetë djaloshare, arratiset nga ushria në Ersekë të Kolonjës për në Greqi, ku ne Athine njihet me poetin, publicistin e gazetarin e talentuar Kolec Traboini, ku nis të botoje reportazhe, artikuj dhe cikle me poezi në gazetën "Egnatia", që botohej në Greqi nga Koleci. Lekë Gjoka është një fitimtar i përhershem mbi rropatjet e tranvajat e jetës. Në vitin 2001 botoi vëllimin e parë poetik "Lotët e puthjes", që pasoi në vitin 2003 me vëllimin e dytë "Diellin e kapa për veshësh". Cikle me poezi janë botuar në antologjinë poetike: 1- "Ballada e largësive" (1995), 2- 45 poetë për Lezhën" (1996), 3- "Pas Migjenit (2001), si dhe në mjaft gazeta si në Diasporë, ashtu edhe ne Tiranë, Prishtinë, etj. Drejton në internet faqen Lezhe Online,Kallmeti Online dhe ne Yahoo, toplisten me te madhe shqiptare MEMEDHEU si dhe Albemigrat dhe nje mori listash te tjera... Që në vitin 1998 jeton në Jacksonville, Florida, SHBA sëbashku me bashkshorten Bardha, dhe dy femijët Donald dhe Daniela Gjoka.. Lotët e Puthjes Larg në dhé të huaj kur sytë veç në ëndërr t'i pashë në buzë qëndrojnë pakëz lotë të puthjes pakëz lotë të puthjes së thatë !... Nata rend mbi dallgë të lodhjes ndjenjat marrin udhë të gjatë qëndrojnë pak në oborr të shkollës Në vjeshtë pemët s'di pse qajnë? (Mos kjo stinë iu vodhi rrobat ?!) Ah e dashur, buzët qajnë këtu larg në dhe të huaj katër stinët vjeshtë janë s'po shterojnë lotët e puthjes !.. Ç'mu rishfaq Migjeni udhëve të Athinës Ishte çmendur makina e pronarit dhe me vrap si kalë i hazdisur rendte autostradës por semafori i kuq për krahu e kap dhe ia nxierr kllapinë. Kokën kthej mënjanë, sytë shohin në dritare një vocërrak që asnjë pikë gjaku në fytyrë s'i kish mbirë! - Më fal pesë lekë se dua të jetoj - më tha ai shqip Zgjata paret e ia dhashë, u mbyllën vetë sytë përpara Migjeni i zverdhur m'u fanit. Është ca e lasuar Athina dhe bën zhurmë s'i bie ndërmend se ka ndonjë vocërrak shqiptar që për shtëpi ka lulishten e për mbulojë ajrin e verës Vallë vargjet kush për fyti po m'i kap lotët e zemres? - Ik në Shqiperi ! - mu duk se i thashe se vetëm atje do të të falin ndonjë copë jetë se si m'u zhduk papritmas ai vocërrak se makina sërishmi m'u çmend !... Kush e solli dashurinë? Mëngjesi i lau faqet mesdita i krehu flokët era ia shkundi mendimet dhe ia thau lotët ! Ora ia dha vrapit sytë me qiellin ndërrohen detrat po bërtasin detrat zemërohen ! Se s'ka më ujë lotësh se u shterr trishtimi s'kanë si mbushen botët e këtij zemërimi ! Nuk shterrojnë dot këngët por buruan puthjet dita lind për sytë nata vjen për buzët!... Ora ia tha vrapit dhe në planetin tjetër u takua më djalin e me puthjen e vjetër !... Një vajzë ecën nëpër shi ! Ecën një vajzë nëpër shi, si në legjendë s'ecën me kembë, ecën me zemër dhe s'pyet nëse gjiri i resë rrjedh shi, bore apo breshër ! Ecën ajo si legjenda drejt legjendës vezullimi i syve të saj, të gjitha retë i zhduku e di, shumë larg rri fshehur një zemër që pulson njëherësh me zemrën tënde flutur !... Ëndërr vajzërore... Padashje tej xhamit hyre ti tërë ngrohtësi hyre mu në zemër të fustanit me një afsh të madh në gji. E sytë anash i hodhe të shihje ndonjë dhëndërr por syve s'di pse s'iu besoje s'e dije gjithçka ishte ëndërr... Im bir, Donaldi, lindi me 30 qershor 1997 Përjashta spitalit këngë e zakonshme armësh si vajtim mortor a kush djallin e di qershori i lodhur çapitej ngadalë diktatura në shtratin e vdekjes u shtri. E dashura ime në sallë të operacionit gjumë flë Doktorat i kishin prehur thikat e jetës qajnë ndienjat, e prapë vetja më thotë: "Hë mo burrë je!" ... por jo s'i ndaloj dot lotët e zemrës. Dhe vargjet pikojnë lot se lot buron e tërë Shqipëria se dhe nuset në të zeza ndërruan njyrën e vellos sot e për orkestër kishin vajtime e krisma! Sot me 30 qeshor 1997 doli nga "burgu" im birë Donaldi e tamli i nanës që pi, ka aromë baroti dy orësh më thotë: "babë ç'po ngjet kështu në Shqipëri apo na ka mallkuar zoti!?... Përkëdhel tim birë që trokiti në jetë ditën e parë të riçlirimit të tretë, zemra e tij e re pulson e duket sikur flet: "Ishalla ripushtim tjetër të vetvetes s'do të ketë !"... Porositni librin nga autori, Lekë Gjoka * * * Poezi nga libri "Diellin e kapa për veshësh" Trokitmë dhe mua në derë !... Shqipni shihmë drejt e në sy sërisht me ty po flas prapë pse ule kryet unë e di por jeta ngajherë tregohet e praptë !... Shikon ti vashat e tua t'fildishta që këmbët e turpit hapin Europës ato që nuk do shpërthejnë kurrë filiza ndal Shqipni, mos i bjere me grushta kokës !... Shihme Shqipni vijë nga larg atje ku nderin s'e peshojnë peshoret për krye të bjeshkëve nuk po të rrej sak pse më sheh ashtu Shqipni, a s'të besohet ?... Më buzeqesh pak nana disi e turpnume e nga sytë i thehen si qelq dy bulëza loti shtrin duart të ashpërsume e më merr në prehër, që kundërmonte erë baroti !... - Eh birë! - psherëtin nana prej përmallisë dhe nis të numëroje thinjat me rradhë kur ikët ju prej shtëpisë veç dritë e shpresë iu shpërthente në ballë !... E di moj nanë se malli m'i mbolli thinjat dhe trishtimi m'i vadiste papushim me bojë shpirtërore do t'i ngjyros ndienjat e prapë do ngarkoj në shpinë djalërinë !... Më fal nana, se ndaloi treni i shpresës e do nisem prapë se biletën e kam prerë kur të vish ndojherë tek bijtë mëngjesesh tokitmë lehtë edhe mua në derë !... Shtator 2002 Në mërgim takoj Shqipninë Larg ku varfërinë kam vrarë shoh Shqipninë këtë zanë të bardhë ! Dhe ngadalë nis t'kuvendoj n'udhë t'mërgimit e takoj ! Heej Shqipni moj nanë baroti ktheje kokën t'flasim pak turivaruna retë prej soti kanë me ikun prej teje larg! Qesh nanëmadhja, psherëtin dhe me dorë flokëve iu jep ah more birë, këtu n'mërgim ajri n'fyt se si më djeg !... Ah moj nanë mos u pshterit ti veç bijtë ke ardhë me pa prapë n'shtëpinë tane ke me ikë herë t'u qesh e here t'u kja !... Eh more birëe! - prapë m'kthehet nana unë po kthehem me retë në qiell s'kam nevojë për vizë, a gjana e prapë tek bijtë kam me erdhë!... T'lutem nanë mos ik dhe pak se unë mallin du me vra ikën nana se n'shpi bijtë kanë ba shamatë e shumë dasina janë t'u ba !... (në qiell retë filluan me kja !...) -- 2002 -- Diellin kapa për veshesh !... Diellin kapa për veshesh naten një dite dhe ai me pa me inat në trup e kapluan ca të dridhura si mornice e një të zbehtë fytyres i trokiti në prag !.. Ah !- shfryu dielli - kur ia lëshova veshet e tonëlata vransire i shpërthyen sytë male zemerimesh kercitnin mengjesesh e në pellgjet e trishtimit notonin merzite !.. Me shikonte dielli si i turrullosur - çfarë ke me mua ? - më tha ta dish unë Shqipërinë nuk ta kam ftohur e lumin u mundova te pi por ajo mbrenda ra !.. - Më fal !- i thashe me një shikim dhe desha prap për veshesh ta kap por shoh tek rrokulliset disi me e qeshur Shqipërinë e dielli shtriu duart dhe e ledhatontë tere merak !... E tash Shqipni vaun e gjete !... Shqipni tash shtrimna dorën me gjuhën e erës po të flas n'rrokullime e larguam kohën e n'udhen e mallit rreshkas !... Po tash folmë lumi ka va një sy t'loton e dhimbja s'nxierr za e bjeshka shpirtrishtuar rënkon !... ... Por prapë ti nanë hijshëm e man shtatin e më nis me postën e shpirtit një buzëqeshje që kishte ngarkuar në shpinë fatin në këtë udhë me kthesa e leqe !... Krahët udhës së shekujve t'i prenë por duan edhe shpirtin ta marrin heeej shqiptar ktheje kokën shihe folenë mjergull e tym ecën në një udhë me shqiptarin !... ... Pakëz dritë, pakëz shpresë si një syth lisi, që do të ringjallë lisin e prerë hap dritaren e shpresës pa përtesë e shfryj kur fryn idhshëm e helmuara erë !... E tash Shqipni në lumë ke ra por vaun buzëgaz e ke gjetë dhe ecën me ngulm, se syri s'loton e dhimbja n'varr ka ra e buzëqeshja jote hap portën e shpirtit ashtu lehtë-lehtë !...

(Nje cikel i ri poetik botuar ne gazeten Illyria ne Nju-Jork) Kacavirren mendimet Kacavirren mendimet në pemen e merzisë qiejt shpirtërorë i ledhatoj me buzëqeshje mendimet veshin trikën e trishtë ndal frymen ; e një çast mendimet i gjuaj me heshtje !.. Ngatërrohën planetet e dashurisë në ketë stinë dashurie ngatërrohen rrotullimet dielli i shpreses mundohet të mos japë shpirt megjithese drejt shtratit te vdekjes po shtriqen përqafimet !.. Pemet shpirtërorë po thahen e lëshohen ne denesa lotësh se dikur pas puthjës rigonte ëmbelsi e zjarri i ngrohtësise oqeane epshesh shijonte dhe male trishtimesh e tonelata thashathemesh i bënte hi !.. Kacavirren mendimet në pemen e merzise trishtimin mundohëm ta gjuaj me heshtje shtrij duar e ledhatoj imazhin e dashurisë dhe s’dua ti pres bilete vdekjeje !... Amerikes iu mbushen sytë me lot -Ushtareve Amerikane qe rane herokisht në kerkim të lirise. Ju puthjen e varroset në heshtje të përlotura rete iu veshtrojne nga lart u niset udheve të vdekjes me pak rreze shprese që Lirine popujve të robëruar tiu sillnit në prag !.. Nga lart rete rigojnë shi të idhet baroti përdore me vdekjen ecni në cdo hap qe të kapni ato qe në kopshtin e brishte mbjellin vdekjen e terrorin dhe qe popujve lirinë iu mbyllen në kafaz !... Por…Një çast vdekja shtrihet plot qejf duke harruar që ju vdekjen e keni vrarë me liri vetem puthjën iu varros në heshtjen e blerte dhe heronjë iu kthen në përjetësi !... Amerikes iu mbushen sytë me lot për një çast Amerika ndaloi frymarrjen shtrin duart plot dhimbje e ferkon heronjtë e në ndienjen e pavdeksise iu uron Mireseardhjen !... Nenat Kur dhimbja ne shpirt të gjuan me shuplaka merzije dhe dielli shpirtëror te shikon me inat kur dita e lodhur ta fiku semaforin e fatit vjen nena si ne nje ëndërr të arte. E dhimbja ne çast iken rreshqathi te mbytet ne det dhe dielli shpirteror te fal ledhatime fati te merr ne krahe pa pertim e tuj qesh merzija e mbyll rubinetin e nuk ka me shi dhimbjeje! Nena kjo ndienje e qeshur si vete pranvera por kur ajo është mungese ke gjithmone tallaze shpirterore dhe asnjehere ndienjat nuk kane me qeshe !.. Puthja e buzeve Sakaq dallgezohen rete shpirterore nga epshtet syte leshojne rrufene qe puthjen e buzeve mbjellin trupat shkrepetijne pa fikje ngrohtesie e rete epshore shi te imet rrjedhin !... Te pres e dashur te Semafori i Jetes ose me prit tek Treni i Shprese se Madhe me vete do te sjell Puthjen prej te Verteti e jo puthjen Tinzare !.. Se atehere dallget shpirterore te epsheve helmatisen nga idhnimi i ndienjes syte fiken e puthja loton anes buzeve qe ne shpine te dashurise i trokasin vdekjes !.. Te pres tek Semafori i Jetes po qe se nuk vij do te te dergoj imazhin tim jepi ca ledhatime me flladin tend si Zane e Bjeshkes se puthja eshte nje trokitje qe ka vetem fillim !.... Shqiperi gezohu per djemte... -ne takimin e Texasit te SHSHSHA. Kur nata po mundohet te zgjohet nga gjumi turruvrap u mbyt ne oqean notin mire nata kishte mesuar por llogarite s'i dolen taman!.. Texsasi sonte e nderroi buzeqeshjen dhe rruget e ndryshuan rrahjen oqeani po degjonte me vemendje biseden e me perqafime dallgesh na uroi mireseardhjen !... S'e dinim se shqiptaret e Dallasit keto sterniper te Kastriotit ne damare pa stacion ndalese rendte gjaku i mikpritjes qe s'ishte pare ne dite te sotit !... U mbledhen shkrimtare e poete ngarkuar shpirterisht me vargje e halle Shqiperi gezohu per djemte dhe ne djemte gezohemi per Nenen e Madhe Me dy nena.. -nje ditë para betimit për neshtesi Amerikane Nata nuk e di pse gjumin e gjuajti më shkelm dhe ores i tha ti ec por mos bëj zhurme e ndienjat mërgimin e varin në tel se zemra përgiditet të udhëtoje në dy udhe !... Me fal Shqipëri por neser do të bëhem qytetar i botes së lire por ti je atdheu im i parë por ti je nena ime më e mirë !.. Shqiperia më sheh disi e merzitur shfryn e në këmbë ngrin Jonin e Adriatikun eh mor bire e di pse keni ikur por shpirti im do rri gjithmonë i trishtur !.. Se femitë tuj do harrojnë se c’peme i mbolli se thonë se vendi i huaj të ha do harrojnë të flasin më gurgullimat e bjeshkëve e ajri i trishti gjakum ka më ju shpërla !.. Jo nene ti hidhe mërzine e idhnimin n’humere me shiko se në çast do të te qeshin sytë te thashe ti je atdheu im i parë e Amerika e lire atdheu im i dytë !... Qesh nene se tashti u bera me dy nena ti qe më mësove të flas me male e dete Amerika atdheu im i dytë që më fali lirinë qe nëper bota shqiptareve poi a mbyllin në qelse !... 2005 Florida Amerike